Ik exposeer in het Gezondheidscentrum Ommoord.

Van 5 september 2013 tot 5 januari 2014 exposeer ik met een 24-tal schilderijen en collages op de afdeling Fysiotherapie in het Gezondheidscentrum Ommoord aan de Briandplaats 15 in Rotterdam.

Openingstijden:

maandag, dinsdag, vrijdag 08.00 tot 17.30 uur

woensdag, donderdag 08.00 tot 21.00 uur.

 

 

Het werk dat ik hier exposeer komt deels uit de creatief-therapeutische workshops, deels is het geïnspireerd door een vorm van dansexpressie: de 5 ritmes van Gabrielle Roth.

Ik maak hierbij gebruik van acrylverf, houtskool en gouache. Ook werk ik met de collagevorm, waarbij ik bestaand werk hergebruik en transformeer tot een nieuw beeld, met een nieuwe betekenis.

 

 

Mijn visie:

 

Mijn passie ligt enerzijds in het steeds weer zoeken, vinden, ontwikkelen en vormgeven van creatieve activiteiten. Voor mij een heel breed gebied.

Anderzijds ligt zij in het ondersteunen van mensen bij bewustwordingsprocessen.

 Ik doe dat middels een combinatie van coaching, meditatie, imaginatie en schilderen.

 

In mijn beeldend werk met mensen opent zich vaak de weg naar het kind in de volwassene. Dit kind is nog authentiek, puur en creatief, maar ook vaak - door het leven en de omstandigheden - naar de achtergrond verdwenen.

 

Dit deel van de mens herbronnen is voor de betrokkene(n) een mogelijkheid om anders naar de wereld te kunnen kijken en daarnaar te kunnen handelen. Verwondering, authenticiteit, zuiverheid, vreugde en creativiteit krijgen zo weer en ....meer ruimte.

 

In mijn workshops ( individueel of groep ) neem ik de deelnemers mee op een reis die vaak tot verwondering leidt.

Welkom.

 

 

Voor informatie m.b.t. verkoop en verhuur schilderijen, workshops en coaching kunt u contact met mij opnemen via

hhvdveen@planet.nl

of 010 - 4.21.75.71

U kunt ook inschrijven voor de 4-maandelijkse nieuwsbrief of kijken op

www.artohotze.blogspot.com

www.deverwonderingvanhetbeeld.blogspot.com

 

 

 

Overgave aan het moment.

Gisteravond was ik weer in Orion voor de 5 Ritmes - dansavond. Als altaar / installatie had ik dit schilderij meegenomen:
 

 

Naar goed gebruik streef ik naar een toevoeging aan de basis. In dit geval kwam ik bij I. een stapel Happinezbladen tegen, die m.i. wel in het geheel zouden passen. Met name het centrale deel van de voorpagina's.

 

 

Na afloop bevonden we ons in een kring in stilte rond het altaar. Ik noemde bij de toelichting het moment van de  volle overgave van de danser in het midden van het schilderij.

Dit riep veel herkenning op.

Dit moment, deze ervaring, is niet te "regelen". Dit moment ontstaat, komt naar je toe.

Het is het moment waarin intens geleefd wordt. Daar gaan ook de kwaliteiten stromen waarover Happinez wil berichten. 

 

 En dat is mooi !

 

Het schilderij is meer gedetailleerd te zien op www.artohotze.blogspot.com

 

Vogel en vis. Contrast en overeenkomst.

Creatief-therapeutisch is de vis als symbool van een energie uit het onbewuste voor mij een belangrijk hulpmiddel om bewustzijn te verwerven of te laten verwerven.

Sociaal gezien hebben de visdagen met vrienden een hoog gezelligheidsgehalte.

En culinair gezien: ik hou van een visje.

 

 

De vogel lijkt wat dat betreft meer iets van een andere orde. Voor mij het symbool van een breder en groter perspectief. Symbool ook voor de ziel. Gekoppeld aan vrijheid en ruimte. En aan het verlangen daartoe.

 

 

De laatste tijd komen de beide symbolen mede via anderen op mijn pad. En zoals dat dan gaat: het wekt mijn nieuwsgierigheid. Zijn ze wel zo verschillend ? Of zijn het 2 tegenpolen van dezelfde kracht, energie ?

 

 

Interessant is om te zien dat dit o.a. voor Escher ook een thema is geweest in zijn werk.

En natuurlijk kent de natuur zijn / haar eigen variant:

 

 

Verschil met de vogel is het perspectief waar vanuit gekeken wordt. Dat verschilt nogal b.v. met dat van de adelaar ( niet voor niets een symbool van macht ).

Wie meer overzicht heeft, heeft meer mogelijkheden.

 

Recent liet een goede vriendin mij een schilderij zien, waarin een vis ( donker, koel, beneden ) tot een ontmoeting kwam met een vogel ( licht, warm, boven ).

In haar beleving, en ik kan daar goed in meegaan, Escher trouwens ook, zijn ze uitwisselbaar. De vogel daalt en wordt vis. De vis stijgt en wordt vogel.

 

En dat vind ik mooi. In mijn visie wordt iets dat uit het onbewuste komt ( vis ) tot een zich manifesterende kwaliteit ( vogel ). Anderzijds ( vogel ) daalt een kwaliteit in in het onbewuste. En zal daar zijn / haar werk doen.

Een transformatieproces.

Van donker naar het licht. Van het licht naar het donker.

Cyclisch.

 

 

Dat brengt mij bij het YinYang-symbool.

De vereniging van mannelijk en vrouwelijk, licht en donker en andere contrasten. In het donkere zit ook het lichte. In het lichte ook het donkere.

 

Alles in Een. 

 

Het herstel van Eenheid kan m.i. niet zonder beide zijden te ontdekken, te verkennen, te accepteren en / of door te werken, te transformeren.

Een hele weg.

En altijd weer: cyclisch.

 

 

Tot slot deze prachtige foto. Er komen 2 vrouwen in beeld en ik realiseer me dat ook nu alles uitwisselbaar is: het mannelijke in de vrouw, het vrouwelijke in de man. 

Een hand naar buiten, een hand in verbinding.

  

 

The day after............

Leven in haast slijt dubbel

leven in volle passie zet je innerlijke tijdklok stil

leven in extase verjongt

 

Omarm jezelf met heel je hart

En je bevordert je gezondheid

en je creatiekracht op een manier

die je verstand te boven gaat

 

 

Als ik vanochtend wakker wordt - ik heb er weer lustig en onlustig op los gedroomd - ben ik op de hoogte van het bovenstaande, maar drijf ik verder gevoelsmatig rond in beelden uit een pijnlijk verleden en een onzekere toekomst.

2de Paasdag, wat maak je me nu !

 

Na het ontbijt kom ik tot de conclusie dat het niet in de 2de Paasdag ligt, maar in mij. En dan kom ik uit bij Quantum. Laat ik mijn innerlijke saboteur de vrije loop ( klinkt als iets van een biologische kippenfarm ) of accepteer ik hem ( of haar ? ) en ga vervolgens "het andere" doen.

En dus ga ik met frisse tegenzin op mijn meditatiestoel in het zonnetje ( achter glas ) zitten en zet de "Bodyscan" , een oefening uit de mindfullness, op.
De stem is mij bekend en is zo rustig dat ik - goed doorademend - eens kan kijken naar het gevoel van dofheid en versplintering dat ik ervaar.
Dat helpt ! Whatever "dat " is. Het helpt.

De fragmenten van de Quantum-ochtend komen een voor een weer in beeld en zo kan ik de visualisatie die A. ons aanreikte, reproduceren:

Hierbij het stappenplan:

1. Ga in stilte zitten, recht je rug, voel je voeten verbonden met de grond en adem bewust in en uit. Maak contact met je hart.
2. Geef jezelf de opdracht nu in rust te zijn.
3. Laat m.b.v. je beeldend vermogen een beeld, ervaring opkomen die je als heel voedend en prettig hebt ervaren ( natuur , kind, bloem vreugde ). Ervaar de gevoelens die dat beeld oproept.

4. Breng in een flits deze ervaring in je hart en laat die daar landen. Laat deze ervaring vanuit je hart via je bloedsomloop naar alle delen van je lichaam stromen.
5. Adem van boven energie vanuit de kosmos naar je hart en adem energie vanuit de aarde naar je hart.
Ervaar hoe alles met alles verbonden is ....in je hart.

Kom dan in een ritme dat bij je past terug in de ruimte waar je bent.

 

In mijn eigen visualisatie verschijnt het gezicht van M. , kleindochter van I. Het is een zonnige winterdag. Ze heeft een kleurig roodwit geblokt jackje aan en op haar hoofdje een witte ijsmuts. Haar gezichtje  straalt vreugde, zuiverheid, kwetsbaarheid. Kwaliteiten van het hart. Haar gezichtje straalt haar hart. Een gevleugeld liefdevol hart.

In een flits breng ik deze ervaring, zoals A. gezegd heeft, het in mijn  hart en laat het uitstromen.

 

Dan ervaar ik een omslag. Ik krijg een beeld van mijzelf als kind.

Met een gevleugeld hart.

Dat roept naast de vreugde van de omhelzing ook de pijn op als dit gevleugelde hart niet mag landen bij de ander. Wat is hier aan de hand ?  

Onbegrip, machteloosheid, boosheid, jalouzie komen in het veld........

....een bedenkelijk spel.

Deug ik wel ? Wat doe ik fout ? Moet ik beter mijn best doen ?

En dat heeft niets meer met een "vliegend hart" te maken.

Het hart raakt beklemd in denkbeelden.

En zie daar dan later maar weer eens van los te komen.

Lastig en niet onmogelijk. 

Quantum Life maakt mij er opnieuw van bewust.

 

********** 

 

Ik realiseer in me dat "de Quantum-ochtend" voor mij werkt.

Ik ervaar A. en wat hij brengt als kloppend. Als een hart.

 

 

Het gevleugelde hart is tevens het symbool van de Soefi-beweging . Dit hart is ontworpen door Inayat Khan. Het gevleugelde hart is een bevrijd hart.

De wassende maan staat voor ontvankelijkheid. Ontvankelijk voor het goddelijk licht ( gesymboliseerd door de vijfpuntige ster).

 

Quantum Life

Vanochtend, Paasochtend, ben ik bij een lezing m.b.t. Quantum Life geweest. De plek: "Op Hodenpijl" in de pastorie van de voormalige katholieke kerk van Schipluiden.

 

 

Quantum Life, dat zich gesteund weet door uitgebreid wetenschappelijk onderzoek, ziet het hart, ons hart als een centrum van liefde en bewustzijn en als een bron en gids op het gebied van zelfgenezing.

 

Het doel van Quantum Life is ( ik citeer ) : het helpen ontwikkelen en toepassen van je innerlijke potenties, talenten en capaciteiten op een manier die ten goede komt aan jezelf, je omgeving en de wereld.

 

Anders gezegd:

De Kunst van Zo Lang Leven Als je wenst in Overvloed en Geluk.

En dat klinkt ronduit aantrekkelijk.

En het gaat niet vanzelf. Het vraagt om actie.

 

 

Liefde, intuïtie, zelfliefde, creativiteit, compassie, vreugde, vertrouwen, etc. zijn fantastische kwaliteiten. Maar wat als je er niet bij kunt ? Als er iets voor zit ( je er iets voor zet ), je innerlijke saboteur b.v.

Wat dan ?

 

Presentator A. neemt ons op heldere wijze mee door een aantal mogelijkheden, zoals:

Specifieke gerichte meditaties, liefst meerdere malen per dag.

Je bewust worden van je schaduwkant en die leren accepteren.

Je meditatief verbinden met aarde, hart, kosmos ( in samenhang ).

 

Het meeste klinkt mij zeer bekend in de oren.

Een eye-opener vond ik dit: je schuldig voelen is zeer slecht voor je gezondheid. Het leidt tot zelfhaat en dat leidt weer tot een aanval op het auto-immuunsysteem. Dat raakt verzwakt en ziekten en veroudering krijgen de kans.

Er is ook hoop:
Als je gezond en matig eet kun je langer vitaal blijven en wordt je leven verlengd.....met als gevolg.......dat je meer kunt eten.
Voilá.

Aas van Bekers, de ultieme gelukskaart, vind ik hier mooi bij passen.

 

 
 

Rosa Mystica.....Rainer Maria Rilke.

Ich lebe mein Leben in wachsenden Ringen.......dat is het eerste dat mij mij opkomt als ik een aankondiging krijg voor "Rosa Mystica". Ik heb het jaren geleden gezongen als onderdeel van een lied. In een workshop van M. in Moulin de Bousson.

 

 

M. is 9 jaar geleden in aanraking gekomen met Rainer Maria Rilke ( 1875 - 1926 ). Zij raakt gefascineerd door deze unieke persoon, zijn werk, zijn leven, zijn spiritualiteit. Ze verzamelt alle boeken die voorhanden zijn en gaat een diepe verbinding met hem aan. Zij reist hem na en bezoekt - waar mogelijk - alle plaatsen waar hij geleefd heeft.

Nu, 9 jaarringen later, brengt zij Rilke mee en deelt hem met ons. Samen met J. als regisseuse, vertelt zij het verhaal. Zijn verhaal en haar verhaal.

 

Terwijl er steeds meer boeken uit haar koffer komen - zij legt ze vertellend als een "wachsenden Ring" op de grond - maken we kennis met zijn werk, zijn geluk, zijn teleurstellingen, zijn liefdes en zijn tijd.

 

Wie zich in hem verdiept komt ook langs bij Freud, Nietzsche, Schopenhauer, Kafka, Cézanne, Rodin. Tijdgenoten met wie hij enige tijd in verbinding stond.

 

 

De mooie, sobere ruimte in "De Stal" waar M. dit met ons deelt voelt als passend. Geen zaken die afleiden van "het verhaal", wel de sfeer van beslotenheid en ruimte.

 

 

Na de pauze - de boeken zijn geruimd - neemt M. ons mee naar Clara Westhof ( 1878 - 1954 ), de beeldhouwster die gehuwd was met Rilke en bij wie hij een dochter had. Het huwelijk op zich hield geen stand. De zielsrelatie tussen beiden bleef .

 

 

M. verbindt ons op een bizondere wijze met "het leven van Clara". Via klank, zang en beweging ervaren we de verschillende aspecten van haar persoonlijkheid. Hierin worden haar grootste krachten en vreugden, maar ook haar diepste angsten en eenzaamheid hoorbaar, voelbaar, zichtbaar. M. leeft enige tijd Clara. En dat is indrukwekkend.

 

 

Laten we niet van jou spreken.

Jij bent onuitsprekelijk van nature.

Andere bloemen sieren de tafel,

jij tovert haar om.

 

In een simpele vaas gezet

verander je alles op slag:

misschien is het dezelfde zijn,

maar gezongen door een engel.

 

( Les Roses, Rilke, 1927 ).

 

 

voor meer info:

www.demuzen.com

www.moulinbousson.com

 

Ibérica Magica.

Gisteravond de laatste hand gelegd aan het schilderij Ibérica Magica. Volgende week woensdagavond 27 maart zal het onderdeel uitmaken van de installatie t.b.v. het dansen van de 5 ritmes ( Gabrielle Roth ) in Orion.

 

 Op mijn andere blog: www.artohotze.blogspot.com ben ik uitgebreid ingegaan op de archetypische betekenis van dit beeld ( deze beelden ).

Sindsdien komt er nog regelmatig feedback binnen, zoals:

 

*******

Dansen met je hart, volg je hart, een hart voor dansen.

Een knappe combinatie van activiteit en sereniteit.

Melancholisch.

Door het kleurgebruik straalt het schilderij rust uit, maar door het rood bruist het ook: het kloppend (dans)hart.

De blauwe sterren, lichtjes laten het geheel sprankelen.

Je danst, je krijgt vleugels, je ontspant, je geniet.

Alleen? met zijn tweeën? met elkaar? Wat jij wilt.

Muziek die aanspreekt en je laat gaan.

Meeslepend.

Ik vind het een werkelijk prachtig schilderij!

( Yvon )

 

***********

Kwaliteiten als: warmte, zachtheid. Melancholie ook.

En: Gedragen worden, leven en dood, geboorte, verlicht worden.

( Sanne )

 

 

Franz Ruppert: de opstelling van het Verlangen.

Waarnemingen en kanttekeningen bij Franz Ruppert.

De opstelling van het Verlangen.

Het bij de opstelling ( in eerste instantie ) niet laten representeren van de hoofdpersoon heeft m.i. tot gevolg dat de waarnemer ( “zelf” ) in deze persoon niet of onvoldoende  geactiveerd wordt.

De kans bestaat hierdoor dat het overzicht van het familieveld niet of slechts partieel wordt waargenomen.

Ik “wil meer mijzelf – kunnen –zijn”  of de oefening daarvan vindt m.i. niet of onvoldoende plaats.

Wat nu gebeurt ( de persoon zelf meteen in de opstelling plaatsen ) is dat er een ego-stuk ( met een “kokervisie” ) de plaats inneemt van de waarnemer. Datgene wat het ego-stuk waarneemt zal sterk gekleurd zijn door de bijbehorende gedachten, gevoelens en verlangens. De cliënt Is daarmee geïdentificeerd en ontbeert zo overzicht.

Disidentificatie / identificatie:

In vele stromingen wordt het belang onderstreept dat het hebben van een lichaam, gevoelens, gedachten, beelden, verlangens onontkoombaar en algemeen menselijk is. Gelukkig maar ( soms ook niet ). De verwarring ontstaat veelal in de onbewuste identificatie daarmee. Bij Hellinger mag je eerst regisseur en waarnemer zijn. Dat appelleert m.i. aan een heel gezond stuk.

De mens is meer als deze collectie verschijningsvormen.  Hier komt voor mij  het “zijn” in beeld. Het zelf. De waarnemer.

Een te sterk focus op het verlangen ( hoe legitiem ook en dikwijls voorzien van een motorwerking ) betekent m.i. nogmaals een  nadrukkelijk focus op het “tekort”. Ook dat is ego-verbonden. Zo hoeft er niet echt bewogen / ingenomen te worden en wordt er ook niet of weinig bewogen. Dit is m.i. wat er altijd al bij de cliënt gebeurd.

Als ik terugblik naar het laatste deel van de eerste sessie dan zie ik dat terug. Voor mij voelt het als dat er een focus op “licht” ( moeder-verlangen-dochter )is. Daar kan m.i. echter weinig tot geen echt contact mee gemaakt worden omdat de schaduwkant ( elders in het veld )niet waargenomen is of wordt en zo betrokken wordt bij het “geheel”. Anders gezegd: De kans bestaat dan dat er een “ideaalplaatje” ontstaat zonder dat het gegrond wordt.

In de tweede sessie ervaar ik meer dynamiek en overzicht. Echter hier beweegt een cliënt die al een vorm van innerlijke waarneming heeft ontwikkeld. Dit veld is open en wordt overzien en daardoor bewust of onbewust ingenomen. Hier zie ik wel gronding.

Wat mij opvalt  nu en de vorige keer bij de Ruppert-methodiek is dat er zo weinig dynamiek is. Het woord “log” komt bij mij op ( uitz. De 2^de sessie gisteren ). Ik mis het vitale, energieke wat dikwijls bij de Hellingers aanwezig was.

Henk, 24-01-2016

 

Antwerpen: afscheid van de winter. De oversteek.

Zaterdag 26 januari 2013.

 

Ik ben in Antwerpen voor een drietal familieopstellingen.

In twee ervan herken ik een zielsverbonden thema/ beeld waar ik regelmatig mee werk:

 

Enerzijds het verlangen naar ontwikkeling, groei. Anderzijds de angst om stappen daartoe te zetten: het onzekere tegemoet. Daar is vertrouwen voor nodig. Als je dat - op het moment - zelf in te geringe mate ter beschikking hebt kan een gids, coach daarin met je meegaan.

 

Nu eerst het beeld:

 

Stel jezelf voor dat je op reis bent door een winters landschap. Het is er veelal koud, nat, donker, kaal en op zekere momenten heeft het ook schoonheid. Je verlangen gaat uit naar een landschap van zon, licht, warmte en bloei. En je bent onderweg naar zo'n landschap: het ligt aan de andere zijde van de rivier.

 

Deze rivier vormt een scheiding. Soms is de rivier wild en snelstromend, soms kalm en stroomt het water gestaag. Soms is de rivier breed, soms smal, soms diep, soms doorwaadbaar.

Wat nodig is om van het ene landschap naar het andere te komen is een brug. En indien er geen brug is een boot, een veer. En dat het liefst met een veerman die de grillen en mogelijkheden van de rivier kent.

 

Op symbolisch vlak is het winterlandschap het landschap van het ego. Er kunnen mooie resultaten geboekt worden, ook niet. Kenmerk is dikwijls, dat dit diep van binnen geen bevrediging geeft. Er blijft een verlangen naar "meer", naar het zinvolle, naar de lichtheid. En dat zie ik op de andere oever, die voor mij meer voor de zielswereld staat, voor het authentieke, los van doelen en strevingen. Het landschap van Zijn ( niet van het hebben ).

Soms wacht de veerman ( -vrouw ) al op je. Soms dien je een tijdje geduld te hebben en soms is er ( nog ) geen veerman.

Kun je wel naar de overzijde dan tref je een landschap aan met veel gewenste kwaliteiten. De moeite van een oversteek meer dan waard.

 

Eenmaal op de andere oever verblijvend zal ook het moment zich aandienen voor de terugtocht. Alleen maar in het licht is als sterfelijk mens niet haalbaar.

Wat nodig is is een innerlijke veerman die je laat pendelen tussen beide oevers, landschappen, werelden.

Het is in dit opzicht ook belangrijk niet te ver van de rivier te gaan. De rivier is in dit geval het middelpunt van de innerlijke - zo ook de uiterlijke - balans.

 

 

Henk van der Veen

Praktijk voor Psychosynthese en creatieve bewustwording.

hhvdveen@planet.nl