Geleide meditatie: de klank van je hart.

 De klank van je hart.

Zie jezelf, met je beeldend vermogen wandelen in een zuidelijk gelegen licht glooiend landschap. Je bent vroeg op pad gegaan. De zachte voorjaarszon komt steeds verder boven de horizon.

Het is een mild landschap. Je wandelt over eenvoudige paden tussen de velden, over de lichtglooiende heuvels en langs de cypressen die voor deze streek zo kenmerkend zijn.

Het is een mooie stille dag. De lucht is stralend blauw met hier en daar een wit wolkje. Je hebt eten en drinken voor onderweg meegenomen. Je loopt een intuïtief pad, je volgt je gevoel en vertrouwt daar op.

Op een zeker moment hoor je in de verte de klank van een klokje. De klank draagt ver. Het ebt vervolgens weg in het zachte ruisen van de wind in de bomen en de aren van de nog groene graanvelden.

Je loopt verder in de richting van het geluid dat met soms korte, soms langere tussenpozen naar je toekomt. Dan zie je op enige afstand een campanile, een klokkentoren. Je gaat dichterbij terwijl je steeds weer stilstaat bij de klank. Het voelt als een roep. Je wordt geroepen.

 

Bij de klokkentoren staat een eeuwenoud kerkje. Het is opgebouwd uit grote brokken steen, zoals die hier in de omgeving gevonden worden. Zachtgeel, creme en bruin. Sommige delen zien er hersteld uit. Aan de oostzijde is een uitbouw, een grote nis met veel glas.

Je staat nu aan de zijkant voor een oude, houten deur met ijzeren hengsels. Je opent de deur en gaat naar binnen. Binnen is het aangenaam koel. Door de grote ramen aan de oostzijde en de kleine ronde vensters in de wanden valt een veelkleurig licht naar binnen. De gebrandschilderde ramen vertellen een veelkleurig verhaal. Je ademt de kleuren in en uit.

Je gaat in het midden van de ruimte zitten op een bank, een stoel. Je neemt de ruimte, het licht, de beelden en de sfeer in je op. Je bevindt je hier in iets wat je van alle tijden kunt noemen. Het raakt aan tijdloosheid. Je realiseert je dat een deel van jou tijdelijk en een ander deel tijdloos is.

Dan ga je weer naar buiten. De warmte en het licht van de zon komt je tegemoet.

Vol indrukken vervolg je je pad. Het klokje stuurt nog herhaaldelijk een groet terwijl je ontspannen wandelt te midden van de groene graanvelden, de bloemen, de cypressen.

Henk, Rotterdam