Geleide meditatie: de klank van je hart.

 De klank van je hart.

Zie jezelf, met je beeldend vermogen wandelen in een zuidelijk gelegen licht glooiend landschap. Je bent vroeg op pad gegaan. De zachte voorjaarszon komt steeds verder boven de horizon.

Het is een mild landschap. Je wandelt over eenvoudige paden tussen de velden, over de lichtglooiende heuvels en langs de cypressen die voor deze streek zo kenmerkend zijn.

Het is een mooie stille dag. De lucht is stralend blauw met hier en daar een wit wolkje. Je hebt eten en drinken voor onderweg meegenomen. Je loopt een intuïtief pad, je volgt je gevoel en vertrouwt daar op.

Op een zeker moment hoor je in de verte de klank van een klokje. De klank draagt ver. Het ebt vervolgens weg in het zachte ruisen van de wind in de bomen en de aren van de nog groene graanvelden.

Je loopt verder in de richting van het geluid dat met soms korte, soms langere tussenpozen naar je toekomt. Dan zie je op enige afstand een campanile, een klokkentoren. Je gaat dichterbij terwijl je steeds weer stilstaat bij de klank. Het voelt als een roep. Je wordt geroepen.

 

Bij de klokkentoren staat een eeuwenoud kerkje. Het is opgebouwd uit grote brokken steen, zoals die hier in de omgeving gevonden worden. Zachtgeel, creme en bruin. Sommige delen zien er hersteld uit. Aan de oostzijde is een uitbouw, een grote nis met veel glas.

Je staat nu aan de zijkant voor een oude, houten deur met ijzeren hengsels. Je opent de deur en gaat naar binnen. Binnen is het aangenaam koel. Door de grote ramen aan de oostzijde en de kleine ronde vensters in de wanden valt een veelkleurig licht naar binnen. De gebrandschilderde ramen vertellen een veelkleurig verhaal. Je ademt de kleuren in en uit.

Je gaat in het midden van de ruimte zitten op een bank, een stoel. Je neemt de ruimte, het licht, de beelden en de sfeer in je op. Je bevindt je hier in iets wat je van alle tijden kunt noemen. Het raakt aan tijdloosheid. Je realiseert je dat een deel van jou tijdelijk en een ander deel tijdloos is.

Dan ga je weer naar buiten. De warmte en het licht van de zon komt je tegemoet.

Vol indrukken vervolg je je pad. Het klokje stuurt nog herhaaldelijk een groet terwijl je ontspannen wandelt te midden van de groene graanvelden, de bloemen, de cypressen.

Henk, Rotterdam

De innerlijke zomertuin....een visualisatie.

De innerlijke zomertuin.

Zie jezelf staand in een zomerlandschap. 

Op enige afstand zie je op een heuvel een wit ommuurde tuin met een poort met een  gouden hekwerk.

Het is een mooie, zonnige dag. De temperatuur is aangenaam warm en er staat een lichte zomerbries die een geur van versgemaaid gras en lavendel meedraagt. 
  Je bent op weg naar de ommuurde tuin op de heuvel en je voelt je ontspannen en nieuwsgierig. 
Boven de muur zijn enkele glanzende groengekleurde boomtoppen zichtbaar, die zacht bewegen in de wind.

Loop nu via het pad naar boven. De muren rond de tuin hebben een witte kalklaag die het licht van de zomerzon reflecteert. De poort is heeft aan weerszijden bloeiende rozenstruiken met roze rozen waar verfijning vanuit gaat.

Je opent het goudglanzende hek in de poort en loopt de tuin binnen. 
Blijf voor het moment staan en kijk rond welke beelden er in jouw gezichtsveld komen.
Wat zie je ?

Is het een aangelegde tuin ? Of een wilde tuin ? En loop er dan op een welwillende wijze door. Zie de planten, de bomen en de vijver . Is er in de tuin een plek die nog onderhoud nodig heeft ? Neem het waar. Zonder oordeel. Zo van: o ja daar is nog onderhoud nodig. En ga dan verder.

Aan de rand van de vijver staat een bankje waar je kunt zitten. Het bankje wordt overhuift door een boom met een prachtig groen bladerdak. Daar in de schaduw van de boom kijk je verder rond in de tuin. Je kijkt vanuit een ander perspectief.

Dan gaat je aandacht naar de vijver met kristalhelder water. Een klein beekje voert het water vanuit een bron in de vijver en even verderop stroomt het weer verder als beek.

Het is er niet diep en je kunt er vissen zien zwemmen. Ze ogen vitaal en beweeglijk.

Dan valt je oog op een klein kistje dat op de bodem ligt. Je knielt aan de rand en pakt het kistje uit het water.

Terug op de bank open je nieuwsgierig dit kistje. Er zit een klein glanzend object in. Een geschenk voor jou. Van de vijver. Je neemt het in je hand. Neem het waar. Zonder oordeel. Mogelijk met verwondering.

Dan is het tijd terug te gaan. Je loopt het pad terug naar de poort, terwijl je deze tuin bedankt voor wat zij je gebracht heeft. Je opent het gouden hekwerk. Je wandelt terug naar de plek waar je reis begonnen is.

En blijf daar nog enige tijd in stilte aanwezig.