Creatief-therapeutisch is de vis als symbool van een energie uit het onbewuste voor mij een belangrijk hulpmiddel om bewustzijn te verwerven of te laten verwerven.
Sociaal gezien hebben de visdagen met vrienden een hoog gezelligheidsgehalte.
En culinair gezien: ik hou van een visje.
De vogel lijkt wat dat betreft meer iets van een andere orde. Voor mij het symbool van een breder en groter perspectief. Symbool ook voor de ziel. Gekoppeld aan vrijheid en ruimte. En aan het verlangen daartoe.
De laatste tijd komen de beide symbolen mede via anderen op mijn pad. En zoals dat dan gaat: het wekt mijn nieuwsgierigheid. Zijn ze wel zo verschillend ? Of zijn het 2 tegenpolen van dezelfde kracht, energie ?
Interessant is om te zien dat dit o.a. voor Escher ook een thema is geweest in zijn werk.
En natuurlijk kent de natuur zijn / haar eigen variant:
Verschil met de vogel is het perspectief waar vanuit gekeken wordt. Dat verschilt nogal b.v. met dat van de adelaar ( niet voor niets een symbool van macht ).
Wie meer overzicht heeft, heeft meer mogelijkheden.
Recent liet een goede vriendin mij een schilderij zien, waarin een vis ( donker, koel, beneden ) tot een ontmoeting kwam met een vogel ( licht, warm, boven ).
In haar beleving, en ik kan daar goed in meegaan, Escher trouwens ook, zijn ze uitwisselbaar. De vogel daalt en wordt vis. De vis stijgt en wordt vogel.
En dat vind ik mooi. In mijn visie wordt iets dat uit het onbewuste komt ( vis ) tot een zich manifesterende kwaliteit ( vogel ). Anderzijds ( vogel ) daalt een kwaliteit in in het onbewuste. En zal daar zijn / haar werk doen.
Een transformatieproces.
Van donker naar het licht. Van het licht naar het donker.
Cyclisch.
Dat brengt mij bij het YinYang-symbool.
De vereniging van mannelijk en vrouwelijk, licht en donker en andere contrasten. In het donkere zit ook het lichte. In het lichte ook het donkere.
Alles in Een.
Het herstel van Eenheid kan m.i. niet zonder beide zijden te ontdekken, te verkennen, te accepteren en / of door te werken, te transformeren.
Een hele weg.
En altijd weer: cyclisch.
Tot slot deze prachtige foto. Er komen 2 vrouwen in beeld en ik realiseer me dat ook nu alles uitwisselbaar is: het mannelijke in de vrouw, het vrouwelijke in de man.
Een hand naar buiten, een hand in verbinding.
