Zaterdag 26 januari 2013.
Ik ben in Antwerpen voor een drietal familieopstellingen.
In twee ervan herken ik een zielsverbonden thema/ beeld waar ik regelmatig mee werk:
Enerzijds het verlangen naar ontwikkeling, groei. Anderzijds de angst om stappen daartoe te zetten: het onzekere tegemoet. Daar is vertrouwen voor nodig. Als je dat - op het moment - zelf in te geringe mate ter beschikking hebt kan een gids, coach daarin met je meegaan.
Nu eerst het beeld:
Stel jezelf voor dat je op reis bent door een winters landschap. Het is er veelal koud, nat, donker, kaal en op zekere momenten heeft het ook schoonheid. Je verlangen gaat uit naar een landschap van zon, licht, warmte en bloei. En je bent onderweg naar zo'n landschap: het ligt aan de andere zijde van de rivier.
Deze rivier vormt een scheiding. Soms is de rivier wild en snelstromend, soms kalm en stroomt het water gestaag. Soms is de rivier breed, soms smal, soms diep, soms doorwaadbaar.
Wat nodig is om van het ene landschap naar het andere te komen is een brug. En indien er geen brug is een boot, een veer. En dat het liefst met een veerman die de grillen en mogelijkheden van de rivier kent.
Op symbolisch vlak is het winterlandschap het landschap van het ego. Er kunnen mooie resultaten geboekt worden, ook niet. Kenmerk is dikwijls, dat dit diep van binnen geen bevrediging geeft. Er blijft een verlangen naar "meer", naar het zinvolle, naar de lichtheid. En dat zie ik op de andere oever, die voor mij meer voor de zielswereld staat, voor het authentieke, los van doelen en strevingen. Het landschap van Zijn ( niet van het hebben ).
Soms wacht de veerman ( -vrouw ) al op je. Soms dien je een tijdje geduld te hebben en soms is er ( nog ) geen veerman.
Kun je wel naar de overzijde dan tref je een landschap aan met veel gewenste kwaliteiten. De moeite van een oversteek meer dan waard.
Eenmaal op de andere oever verblijvend zal ook het moment zich aandienen voor de terugtocht. Alleen maar in het licht is als sterfelijk mens niet haalbaar.
Wat nodig is is een innerlijke veerman die je laat pendelen tussen beide oevers, landschappen, werelden.
Het is in dit opzicht ook belangrijk niet te ver van de rivier te gaan. De rivier is in dit geval het middelpunt van de innerlijke - zo ook de uiterlijke - balans.
Henk van der Veen
Praktijk voor Psychosynthese en creatieve bewustwording.
